زالو و طبیعت

محیط زیست و بقاء زالو

زالوهای طبی در منابع آب شیرین مانند: تالاب ها، دریاچه ها و رودهای کوچک زندگی می کنند. زالوها با تمام سطح پوست تنفس کرده و اکسیژن آب را جذب می کنند. زالوها آب شیرین جاری را نسبت به آب چاه و چشمه ترجیح می دهند، البته آب تنها زیستگاه آن ها نیست ، بلکه زالو ها می توانند با مدفون کردن عمیق خود در زمین مرطوب، گل (مخصوصا گل رس)و میان خزه، محل زندگی خود را انتخاب کرده و چندین ماه به صورت غیر فعال ساکن بمانند. اما به هر حال هیچ کجا بدون آب قادر به ادامه حیات نیستند. به شکلی که اگر با خشکی مواجه شده و قادر به مدفون کردن خود در عمق مناسب در مکان مرطوب نباشند حتما هلاک می شوند.

جهت مراقبت صحیح از زالوها در خارج از محل پرورش، ضروری است که آن ها در آب نگهداری شوند، هرچقدر زالوها بیشتر از آب محروم باشند لعاب چسبناک بیشتری دفع کرده و برای کارهای پزشکی نامناسب می شوند. در یک مکان تاریک در طول روز و شب، زالوها ترجیح می دهند با حالت تقریبا اکن روی سطح آب بخوابند.این شرایط برای آنها امکان تنفس راحت تر را فراهم آورده و آنها را از تنظیم دائمی و تعدیل مداوم در زیر آب بی نیاز می نماید. این روش به زندگی طولانی و سالم تر آنها کمک می نماید. هنگام مشاهده زالوه ا در یک محیط بسته مانند ظرف شیشه ای می توان متوجه شد که اغلب به دیواره ظرف، دقیقا بالای سطح آب، می چسبند در حالیکه نیمه انتهایی بدنشان در آب غوطه ور می ماند.

زالوها در طبیعت به ندرت شنا می کنند، در عوض مکررا بین ساقه ها و برگ های گیاهان آبزی جابه جا شده، به آنها متصل شده  و منتظر طعمه می مانند. هنگام شب مانند یک گوی فشرده بی حرکت، به گیاه یا سنگ می چسبند. زالوها در هنگام سرما، وزش باد یا هوای بارانی به قسمت تحتانی دریاچه یا رود می روند، البته قبل از طوفن فعالیت زیادی داشته و روی سطح آب شناور می شوند. طوفان های شدید اثر بدی روی زالوها داشته و حتی ممکن است باعث مرگ آنها شود. هنگام مشاهده آنها در یک ظرف شیشه ای ملاحظه می شود که نور طبیعی یا مصنوعی زالوها را بیدار می کند به طوری که به آرامی شروع به حرکت کرده از ظرف شیشه ای جدا شده و برای شنا کردن در آب غوطه ور می شوند. به عنوان یک قانون کلی، زالوهای گرسنه به طرف نور حرکت کرده و زالوهای سیر، از آن دور می شوند.

زالوها به طور مداوم هنگام شکار، به حرکات و گرمای بدن طعمه خود عکس العمل نشان می دهند، آن ها حس بویایی، چشایی و لامسه دارند. همچنین دارای گیرنده های بی شماری، خصوصا در قسمت قدامی بدن می باشند که در شناسایی موقعیت طعمه کمک شایانی می نمایند.

تذکر: زالوها معمولا به خونی که از محل زخم خارج می شود، واکنش نشان نمی دهند، ولی به سرعن خود را به محل زخم متصل می نمایند.

تقریبا هر صدایی می تواند توجه زالوی گرسنه را به خود جلب نماید. اما اگر این صدا منجر به پیدا کردن غذا نشود موجب گرسنگی بیشتر و کاهش وزن آنان می گردد.