تغییرات خون پس از مکیدن توسط زالو

تغییرات ایجاد شده در خون مکیده شده توسط زالو

آیا خونی که توسط زالو خارج می شود، با خون خارج شده از طرق دیگر متفاورت است؟

اوایل قرن نوزدهم میلادی، پزشکان گمان می کردند، از آنجا که زالوها خون را از عروق خونی کوچک و مویرگ ها خارج می کنند، این خون مسلما با خونی که از وریدهای بزرگ تر خارج می شود تفاوت دارد. علاوه بر این در گذشته، تصور می شد که خون مصرف شده توسط زالو تغییر نمی کند، زیرا حتی به مدت طولانی هضم نشده و به همان حالت مایع باقی می ماند. اما زمانی که محققان با فشردن زالوهای استفاده شده، خون داخل بدن آنها را خارج کردند، ثابت شد که خون داخل شکم زالوها با خونی که مستقیما از وریدها خارج می شود، متفاوت است. خون داخل ورید (پس از خروج) به سرعت لخته می شود در حالیکه خون خارج شده از زالو به حالت مایع و همگن باقی می ماند.

در سال 1902 میلادی هیرودین کشف شد (هیرودو در لاتین به معنای زالو می باشد). با پیشرفت تحقیقات آنزیم ها و ترکیبات بیولوژیکی بیشتری نیز کشف گردید. مهم تر از همه، باکتری همزیستی به نام Bacillus Hirudiensie داخل بدن زالو شناسایی شد. این باکتری در نابودی میکروب های امعاء زالو و خون مصرف شده نقش دارد. این اکتشاف تاییدی بر این عقیده بود که زالوهای پرورش یافته در آزمایشگاه قادر به ایجاد عفونت در طول درمان نیستند.